Kanlı Kayın Yangını Şiiri - Dursun Özden 3

kıpçak beyi bir sarı geline tutulur, tutuşur
yanar, yüreğine köz düşer, sevdası kanar
sarı gelin erir, zulüm görür ulu kızılırmak
sivas ile er-zurum yasa bürünür, iz sürer

kına gecesi kanar, kam ağacına dilek adar
kayın birader ata biner-o karşı obayı boylar
kayın ana, kayın baba, ata, gelin kuşağı yar
kayı boyu dilek ağacına, ulu kayına ip bağlar

umutları kaymasın, olsun mesut ve bahtiyar
yaşam hep sürsün diye; oynar, güler çocuklar
‘cumhuriyet sivas’ta kuruldu-sivas’ta yıkılacak’
diyenler, sivas sosyal yangın tatbikatı ardından
‘utanç müzesi’ açıldı-seyirlik; sustu kahrından

ey! sevgili deli-kan ve direnen yeni nesil
bu derin vahşeti unutma, unutturma, sor
şehitlerin göz yaşı şişesi, bu kirli ize bakar
ve hep yanan-o kanlı ırmak-kaynağına akar

tam o anda, türküler kanadı, sivas bize dar
vay ki vay! sessiz çığlık, ah!.. haydar-haydar
madımak yangını har, o mavi bulut taş yağar
bu öfke-bu çığlık-bu çıldıran salyalı kara, zor
kayın gölgesinde gelin ağlar, düşü hayra yor

ey erenler! unutulan gönül pas tutar
söyleyin hele, hep biz mi yanacağız?
ah! gönlü güvercinli, sevdalı a canlar
herşeye karşın; ufukta yar, kor ile kar
karlı kayın ormanında barış kuşları var

dursun özden