KaNLi KaLeM Şiiri - Canan Kosmaz

KaNLi KaLeM
Bilirmisin Kalemi kana batirip yazmayi
Sen Bilirmisin hic Sabahlara kadar aglamayi.
Hep bir Umut var diye kadirdinmi hic kendini.
Birgün Mutlu olacagina inandinmi hic sen....
Yüregim kaniyor artik durduramiyorum
Kalemimi kana susarcasina batirip batirip cikariyorum
Her defasinda daha cok Aciyor ama baska care bulamiyorum.
Disarda Rüzgar var ama ben hissetmiyorum
Yapraklar dökülüyor agaclardan tipki benim gibi tükeniyor
Yillar geciyor ama ben hep ayni yerdeyim.
Freni tutmayan bir araba gibi Ömrümü akiptip geciriyorum
Yolarda hep engeller cikiyor cogunlukla hep kaza yapiyorum
Her seferinde birsey kaybediyorum ama devam ediyorum yoluma
hayat iste bu ne olursa olsun devam etmek..nereye kadarmi
Taki Ölüm bir gün kapini calincaya kadar devam etmek.
Nefesin kesinlinceye kadar takatin bitinceye kadar sabretmek.
Vefasizlar yolunu beklercesine hep takilip kaliyorum
inaniyorum ama sonuc hep ayni bunuda biliyorum.
Ben artik bir tek seye inaniyorum benim en mutlu günüm
inanki verecegim 'Son Nefes' olacak...