Kanlı İksir Şiiri - Mehmet Arif Sizer

ellerimi göğsümden içeri tutup
bağladım gözbebeklerimi kirpiklerimle
dizlerimi balyozlarla kırdım önce
dişlerimi tek tek çektim parcaladım
yardım şakaklarımı
sonra aklımı
vaftiz etmek için kafatasımı deldim
ikiye ayırdım, ayrıntılarla uğraşmadan
beynimin ağırlığı sandığım kadarmış
buna gereğinden çok sevinmeme şaşırdım.
aldım neşteri elime
başladım her talana bir pay ayırmaya
deneyimlerim beni aldatmayacak
deneyledim çünkü her sonucu çok, çok evvel
evet, açık hava hayatımın öyle hızla akıp gitmesine katlanamıyorum
biraz durgunluk
rehavet beni kendime getirecek.
hem acı bazen ne de zevkli bir hobi ben biliyorum

biliyorum ki asrın göğsü benim göğsümden çok daha kirli
öyle olmasa beynimin sağ yanını ilelebet zehirleyen
şırıngaya bakıp gülümseyerek:
' ulan cellat varlığını inkarıma engel oluyor her seferinde
senden büyük gölgen!
gölgen bana senin de fani olduğunu söylüyor. iyi, bu çok iyi.'
der miydim hiç? hayır, demezdim...