Kanlı Hayal Şiiri - Halilcan Osmanoğlu

On beş yaşımda
elim şakağımda
derslere bakıyordum
kırık masa başında.
Bir aralık hayaller
ülkesine yol aldım.
İlahe kadar güzel,
bir rakkase karşımda.
'Gel' diyordu bana;
koşuyordum.
Coşkulu bir müzik,
sallanan kalçalar,
gül goncası memeler,
hoppidik oynamakta.
Kaptırmıştım kendimi
sallandı her bir yanım.
Başıma dayadığım kol
şakağımdan kayınca,
bir gümbürtü koparıp,
yüzüm masaya vurdu.
Kan revana banınca
uyanıverdim hemen
söylendim kendimce.
'Uyan ey alık Memiş'
Gördüklerim hayalmiş.
İşte böyle arkadaş;
sakın gülme halime,
rakkaseyi arama,
ne kaş kalır ne de baş...