Kanlı Gözyaşının Kanlı Şiiri

İner akşamdan ovalara
Ses geçirmez edasıyla boğuk bir sis
Galebe çalar yağan kara
Masum çehreli kurt kuş
Bilir misin eyy sular niçin akar
Ve ortadoğuda kan tabaklara
Üzüm suyu gibi akar
Buraya geldiysen bunu da oku
Yoktur içimde sencileyin yareler
Sevgin, bir arap çocuğunun
Bakışıdır, bilirim.
Ve bilmezsin,
Yoksul bir tabaktır avuçların
Yiğit sevda, kan kızılım
Gözlerim sende kalan hırsızım
Kabuk tutmaz senden kalan yaralar
Bilmelisin, ayaklarıma tuz basan
İrkilmedir gidişin
Bir kızılcık tohumunu yutan
Ve ardıç dallarının
Müstakil sahibidir gülüşün.
Bir arap çocuğunun vatansız kalışı
Bu benim gidişim.
Görmeli, fakat kim neyi görmeli
Gök mavisi, gökyüzünü değil
Ateş kızılı, kor kızılı
Titrek bir seyredişimi
Ve yurtsuz kalışımı
Biri duymalı
Nasılsa silahsız ve yüzüme basarak
İnfaz edecekler beni
Suretin kefenim olacak
Ellerini ceplerine koyacağım
Nasılsa kimseler anlamayacak
Nasılsa titreyecek ellerim
Ama sol yanıma dokunamayacaklar
Sana kimse ilişemeyecek
Gönlümü ben sorguya çekeceğim
Sevgilin ve sen çok yaşa
Diye hitap düzeceğim.
Ve eski bir Çin bedduası şöyle der:
Heyecanlı çağlarda yaşayasın.
Hüsranda olsa, kara yazgıda olsa
Ben bir kere güleceğim
O da seninle olacak
En güzele güleceğim
Ardıç kuşuma güleceğim.
Bilmeden kimseler
Kiracısı olduğum gözlerimi
Sana bağlayıp
Ellere ne diyerek
Gün doğdukça sana geleceğim.