Kanlı Gömlek Şiiri - Başar Varol

Gömleğimin kollarına kan bulaşmış
Aşk dedikleri, kalbi söken kancaymış

Kalemi kırılmış bir şairim artık
Yoktan yere kalbimi çaldırmışım, yazık...

İstanbul bile bana acıyarak bakıyor
İhanetimin kahrıyla bana kızıyor

Söyle İstanbul! Neden bu kirli bakışların
Neden benden uzaklaştı dar sokakların

Aromalı puro kokusu dolaşıyor içimde
Tütünün baygınlığı var şiirlerimde

Bilmiyorum neden böyle kanlandı gömleğim
Söyle! Söyle! Benim asırlık sevgilim

Bizim aşkımız sonsuz ve kutsal değil miydi
İki yakan kollarımız, boğazsa bizi ayıran gözlerin mi

Pişmanım İstanbul ne olur affet beni
Sakın yıkma hayali umut terazimi

Sevdamız genç aşıkların pusulası
Hep sana çıkar kuzey, güney, doğu, batı

Mehtabın aşıkların ezeli kahrı
Ziya ihanetimin yegane cezası

Ruhun gözlerimde viyolanseli andırır
Hasretin bir gecede kaç sigara yaktırır

Biliyorum benden asırlarca yaşlısın
Peki ya neden genç kızlar gibi nazlısın

Söyle! Hangi bülbülün gözleri benim kadar kananmıştır
Kimin aşkı benim kadar nikahsız dayanmıştır

Yeter artık İstanbul öyle kirli bakma bana
Gömleğim bile bulanmış büsbütün kana

Ya affedersin beni yada öldürsün artık
Ama unutma! Bende insanım, yazık...