Kanlı Gelin Şiiri - Ethem Dikilitaş

Herşey hayvani bir intikam duygusuyla harcanır..
Kemiklerim ateşimle buharca harlanır..
Şimdi benim dünyamda kolaylık nasıl sağlanır...
Elini verir de tutarım , beni ustaca kandırır..

Bu salkım benim için Havva'nın yasak elması..
Çile çekmek sabrımdır , dertlerimde çabası...
Beyazdır cakası , siyah olsun isterdim yakası..
Benim egom yaşarda , duruşum onun fiyakası..

Ben yükselirim velakin gece küçülür gözümde..
Yapay bir cam gibi örtünürüm gündüzleri özümde...
Sözümle vururum alın çatından , bana gözükme..
Yazmak istesem , yazarakta çözülmez..

Gecenin yenik bahçesi ve ben ateşinde yürürken..
Her türlü felakete ve olumsuzluğa hazırdım ben.
Ağlarken değilde sevinirken koskoca cihana umut bağlayıp..
Çiçeklerime su değmemişken , sigaram yanmamışken...

Günler derken , bir anda ıssız bir ormanda kayboldular...
Savruldar aniden dar yollara...
Açılırken kollara..
Koşarak kaçarsın , irkilirsin kinimden , nabızların değişir..

Küllerim küllerimi arıyor hala...
Bu mübalağa gibi ama har vurup harman savurur mana...
Şiirler akar gider sabaha...
Masaya doğru gider elim , yamaca doğru aşağa...

Yağmasını bekliyorum gök gürültüsüyle bulutun...
Benim verdiğim güller , yağmurlu havayıda kurutur..
Umudun olduğu yerde kurur....
Savaşımda mağlup olursam , çiyanlar içimi sömürür...

Yağmur yağmursa , gecede olsa toprakta yağmalanır...
Benim için yaşayanlar , kinimden sağ kalanlardır...
Sigarasını yakarken aniden , bıyıkları sararanlardır...
Bulutu görür görmez , güneşe savaş açanlardır...

Bana kimliğimi , kişiliğimi , karakterimi geri verin...
Yaşamak için sadece bir tane sebep seçin...
Sofra bezlerini odaların her birine serin...
Töreye kurban gidecek sırtı delik , kanlı gelin...