Yalvarılı yıkıntıların altından güneşe bakardık
Babili kurtarmak isterdik hep biz çığlıklarımızla
Renklerini yitirmiş deniz olurdu birden yalnızlık
İç sesimizin alaz gövdesine karıncalar tırmanırdı
Ilıman mevsimlerin ironi kiriydi avuçlarımızdaki
Mine çiçekleriyle karışırdık biz tarihin sızılarına
Ömürsüz gövdemize yorgun güneşin gölgesi işlerdi…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var