Kanlı Bir Tükeniş Hayat

Kartal kanadına yuva yapmış karınca
El kapılarında sekiz mevsimin çığlığı
Çağları kırık küreklerle geçiyor adam
Nasırlı avuçlarında asırlık aşkların izi

Yıldız kırpıyor çok uzaklarda bir kadın
Sevişmesiz günlerin çardağında bahar
Kanıyor göğsümde hüznün menekşeleri
Gözlerimin yalpasından nehirler akıyor

Kirli düşlerle duaya açıyor insanlar ellerini
Kavgayla yozlaşan coğrafyamızda ölümler
Yetmiyor sevgi iyiyi kötülerden ayırmaya
Öksüz bakışlarımızda kanlı bir tükeniş hayat

Sesimin yankıları dönecek bir gün ruhuma
Aşarak dağları denizleri gelecek yurduma
Kartal kanadına yuva yapmayacak karınca
İnsanlık haydan gelip gitmeyecek artık huya