Kanlı Ayakkabım Şiiri - Kübra Dener

Kanlı ayakkabılarımı giydim.
Lodos adasına gittim.
Elimde onlarca bavul...
Yola çıkmak için hazırlanmış
Ama küf kokan...
Kuacğımda yalnızlığın yavrusu
Ayağımda sallayıp büyüttüğüm
Islak yastıgımda uyuttuğum sensizlik...
Yalnızlığı parçalara bölüyorum,
Kendimi senle çarpıyorum.
Ne benden seni çıkarabiliyorum,
Ne de kendimi başkasıyla toplayabiliyorum.
Hayatın hangi karesindeyim bilmiyorum.
Kim bilir belkide etkisiz elemanım
Ya da senin çarpmalarının
Basit bir sağlamasıyım.
Yol alma zamanı geliyor.
Kara sis bulutu karanlığı yarıyor.
Ve ben elimde küflü bavullarımla
Sonsuz yolculuğa dogru gidiyorum...

Kübra Dener 22.09.2006