Çok saçmaladım, çok insanı kırıp döktüm, çok yaraladım, çok yaralandım.
Belki de yaralarımın öfkesiydi insanları kırıp dökmemin sebebi.
Öyle uzak düşler kurmamıştım ki ben.
Şarkılarda kaybetmiştim umudumu, insanlığımı almışlardı içimden.
Bir kurban gerekiyordu her şeye, ben olmuştum.
Bir türlü bitmeyen bir acının son taşıyıcısı, son yokoluşuydum.
Ben bitersem acılarda bitecek.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta