Kanlandıkça Artıyor Ağrımız Şiiri - Ozan ...

birinden öbürüne
kibirinden dübürüne
yeşermeden çocukluğumuz
büründü bürüne

güneşliği tülü açındı
odaya gün saçındı
yıldızlar akşama dek çekildi
gülüşünde bulut kaçındı

sözden önce tükendi
yüreğe batan dikendi
hıçkırık tutuşturduğunda
kasavetti ortaya dökündü

bir yangın yükünde durdu
derdi kederi sırtına vurdu
canları acıtıyor yakıyordu
her bir yöne savurdu

karanlıkta tutuldu ellerimiz
göz yumdukça dillerimiz
kanlandı süremler
başkaldırıya açık güllerimiz

öksüz kaldı umuda çağrımız
neden yanıyor daha bağrımız
doymadı doymayacak toprak
kanlandıkça artıyor ağrımız

020809denizli