Dünyanın en güzel duygularının
Küpünü almayı öğrettin bana,
Dertlerimi ise bir parantezde
Derleyip toplayıp,
Küp köküyle küçültmeyi de...
Fonksiyonu, denklemleri öğrettin bana
Ve sadeleştirmeyi de,
Kesirleri, Kümeleri, geometriyi de,
Mutluluklarım hep büyük çıktı,
Üstesinden geldi, başetti,
Sorunlarımın,
Çarpanlarına ayırdığım
Hayal kırıklarımın...
Görebilmeyi ve hayal edebilmeyi,
Duygularımı kontrol etmeyi
Öğretti bana Matematik,
Düşünmeyi öğretti tabii ki ayrıca
Hem de analitik...
Sadece ağaçları değil
Ormanı da görebildim...
Çözüldü şifreleri tüm karanlıklarımın
O nedenle,
Rahat çözdüm şifresini,
Hayat denen bulmacanın....!
Kayıt Tarihi : 13.11.2022 22:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!