Kanka Şiiri - Fatih Mehmet Canlar

İnsanlık ölmüştü
Kalp gözleri kör olmuştu
Riyakarlık dizboyu
Yalakalık normaldi
Bu dünyaya isyan eden hiç yoktu
Çevrem tamamen mekanikleşmişti
ümidimi kesmiştim aslında
Sonra biri çıktı
Ben ona kanka dedim
En iyi insan
En iyi dost
Osman abimin biricik eşi
Çocuklarının annesi
Sanki aynı karından çıkmışız gibi
Bir kardeş gibi
Dünyada böyle bir insan varmıydı
Merhametli bakışı
Yürekten davranışı
Umut doldu yüreğime
Eğer böyle insanlar varsa
Dünya yaşanacak en güzel yerdi
Ben ona kanka dedim
Kanka ötesi kardeş gibi
Kimi zaman dertleştik
Kimi zaman isyan ettik
Nazımı konuştuk
Sabahattin aliyi
özdemir asafı dostoveskiyi
Cemal süreyayı unutmadık
Senin sayende öğrendim kanka
İnsanlıktan ümidi kesmemeyi
Umutları yitirmemeyi
Sana kucak dolusu sevgiler
Çok şükür tanrıma
Seni çıkardı karşıma
Çok değerli kanka
Nice mutlu yıllara