Kanka Şiiri - Soner Sırmatel

Yorgun bir sonbahar akşamı;
Ayaklarım götürdü beni
O dert babası emektar birahaneye
Tam oturacakken..
Hey gidi yine buradasın!
Hani içmeyecektin…..

Kuru bir selamla oturdum yanına
Garson getirdi her zamankinden
İçerken hiç konuşmadık bende oda
Biz hala dosttuk hem de eski bir dost
Zaten kalbimiz, ruhumuz,
Gözlerimiz çoktan başlamıştı sohbete.
Ama ne sohbeti o.

Bakarken onu çok seviyorum, özlüyorum
Diyordu gözleri
Dayanamıyorum diyordu titreyen elleri.
Gözlerinden …
Gözlerinden bir damla yaş dökülüverdi.
Kelepçelenmişti dudakları.
Zalimin zulmünü yüzüne haykıran adam
Tek kelime bulamamıştı
Dudaklarının kilidini çözmeye
Belli ki çok direnmiş
Bahtının kahpeliğine

Son yudumu fondipleyip
Giderken..
Ya kanka ya
Benide yaktı bu kahpe dünya
Der gibi bakıyordu.

12.08.2010 MALATYA.