Kanıyoruz Şiiri - Abdullah Oral

KANIYORUZ

Tel örgüler kuşatmış Dört bir yanımızı.
Zulüm boy veriyor Yaşamın içinden,
Kenger dikeni gibi.

Emek katloluyor iken darağaçlarında,
İşkencelerde, Okul yollarında,
Ve fabrikalarda..
Bizler suskunluğunu Yaşıyoruz hayatın.

Faşizmin kanlı elleri Uzanırken
Umutlarımıza, KANIYORUZ

Paramparça yüreğimiz Kan revan içinde
Yinede umarsızlığını yaşıyoruz hayatın
Ve bedelini ödüyoruz Suskunluğumuzun,
Katledilirken Çocuklarımız KANIYORUZ.

Ve çocuklarımızın Acılarıyla
Dolarken yüreğimiz
İnsanca bir yaşam Düşledi diye
coplanırken Alanlarda yarınlarımız
Katlolurken iken Yargısız sorgusuz
Oğullarımız Genç kızlarımız,
Kalırken umut Postallar altında
KANIYORUZ.

Omuz veremediğimizden
Haklı kavgalarına,Çocuklarımızın
Yüreksizce yaşıyoruz
Diyemiyoruz Biz de seninleyiz
Katledilirken Çocuklarımız
Onlarla ölemiyoruz, KANIYORUZ.

Oysa sarılmayacak Bir yara değil bu,
duyarsız kalmazsak yaşama sarılır
Sarılırdı bu yara.
Çocuklarımızdan önce
Çocuklarımızla girebilseydik bu kavgaya,

Alanlarda çocuklarımızla
Haykıramadığımızdan,
Katletmeyin Yarınlarımızı diye,
Çocuklarımızdan önce
Göğüsleyemediğimizden,
Ölüm koşusunda Varış ipini,
KANIYORUZ.

Ölüm korkusunu yenemediğimizden
Acılarla yaşıyoruz.
tutunmuşuz bir kere, Acılara
acıları.Bal eylemişiz
Yenemiyoruz ölüm korkusunu
KANIYORUZ.

Dudaklarımız öfkesinden Tiril tiril,
Açtık mı ağzımızı kapanmıyor
Küfürün her çeşidi, Kanlı bir tükürük gibi,
Savururken gökyüzüne.
Yinede omuz veremiyoruz
Çocuklarımızın haklı Kavgasına
KANIYORUZ.

Ölüm korkusunu
Yenemediğimizdendir,
Salyangoz gibi,
Kendi kabuğumuza.çekilmişliğimiz.

İçine tükürür gibi yaşıyoruz hayatı,
Umarsızca, yüreksizce
Seyrederek Çocuklarımızın Katlini.
Okul yollarında, Sanayi köşelerinde,
Alanlarda, İşkencelerde, KANIYORUZ.

Acılar içinde çiçek Devşiriyoruz,
Vuruyoruz. Öfkelerimizi yüreğe
Susuyoruz.öfkeden Konuşamıyoruz
İnce bir alev gibi Yanarken yüreğimiz
.
Oysa duymalı insanlık
Duymalı bütün dünya
Çocukların haklı kavgalarında
Anneler babalar
Katlediliyor diye yazmalı Basın.

O zaman son bulur bu kan,
O zaman kanamaz bu yürek,
Katlolmaz çocuklarımız.
Çocuklarımızdan önce
Girebilsek copların Altına

Çocuklarımızdan önce Göğüsleyebilirsek
Özgürlük yolunda Ölüm geçitlerinden Varış ipini.

Böyle olmuyor işte
Biz yine de duyarsızlığını Yaşıyoruz,
Umarsızca kahrolası Hayatın.
Ondandır Kanıyoruz
KANIYORUZ…