Boşluktayım araftayım
Ne yönüm var ne hedefim
Ömürden zaman çalıp
Efkara haraç vermekle geçiyor günlerim
Hicranıma tuz basacaksan gelme istemem
Zaten dağlanmış yüreğim
Hayatta kaybedilmiş oyuncak gibiyim
Sahibimin bulmasını beklemekteyim
Hüzünlerim sonbahar ne olur üzme
Sevgisizlikten dondu güllerim
Sitemlerim geceyi boğar
Efkarım hüznüm beni
Kimse duymaz kimse bilmez
Halden anlamakta istemez
Kanamaya alışmışım bir kere
Aldırma bana
Yine kanama vaktim geldi
Kanıyorum işte hem de ölürcesine
Kanıyorum kanıyorum kanıyorum…
©
11 Nisan 2022
00: 46
Kayıt Tarihi : 11.4.2022 02:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seyit Burhaneddin Kekeç](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/04/11/kaniyorum-iste-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!