Kanıyorum Şiiri - Engin Emre Çeken

Yaşadığım kâbus günü
Yanımda duran aşk
Esen rüzgâr bu değil
Bu seferki acımasız bir fırtına
Yaptığım her şeyi yok ediyor
Sonrasında büyük bir yangın
Gönül evimde yangın
Kaçanlar baştan belli olan
İnsana benzeyen bedenler
İnsan demek zor ama
Benziyorlar.

Kirlenmiş sayfam
Kan sıçramış
Dehşet bir vefasızlık sıçramış yüreğime
Kalemimle kalbime yazıyorum,
Aslında acımadan kazıyorum
Taşa dönüşmüş yüreğime
Dostluğu siliyorum
Herkesin sildiği gibi
Aşkı aptallıklarımın birine daha ekliyorum
Masamda uyuyorum
İçimdeki çirkef sözcüklerle
Döküyorum durmadan
Aşka küsüyorum
Olmayana küsüyorum
Kızıl bir güneş gibi aşk
Yandığım yetmiyor
Şimdi yağmurda söndürmüyorum
Yine kanıyorum insana benzeyen yüzlere
Altında yatan çirkef ruhlara
Kanıyorum
Kanıyorum
Şimdiyse bir defa daha
İnsan gibi yüzlere âşık olduğum için
Kendimden utanıyorum