Kanıyor Düşlerim Sensiz

Yarının cenderesinden su içiyor çocuklar
Sonsuzluğa ağıt yakıyor eli kınalı kadınlar
Terk edilen kentlerde ağlıyor bak rüzgâr
Nehirlerde kan, denizlerde yosun olsam
Üşüyen yüreğimi şimdi nerelerde ısıtsam!

Çıplak bir düşün penceresinde firari mevsim
Çürük bir salla geçsem şimdi bütün kâinatı
Acılar serpsem okyanuslara doysa balıklar
Kızıl bir şafakta ben aşk ile güneşi okşasam
Ölümün gecelerinden kaçarak aşka sarılsam

Okşa tenimi sevgiyle, yokluğun kör bir bıçak
Kelebek ol kon omzuma, al beni derinlerden
Sağanak ol ıslat beni, say ki kıyamet kopacak
Bakışlarının şelalelerinde arınayım hüzünden
De ki bana yar, gelmezsem ah dağlar yıkılacak!

Üryan acılarımızı süpürsün sokaklardan çöpçüler
Yitirilmiş sesler biriktirsin hayat kirli avuçlarında
Bir fırtına götürsün beni saman çöpü gibi uzaklara
Karışsın biçare çığlığım söndürülemeyen yangınlara
Kanıyor düşlerim sensiz, gönlümün boş hanlarında