Kanıt Şiiri - Faruk Elma

kendine tutkun gözlerin vardı
açıklar her şeyi gözlerin varlığını
kimsenin görmediği
gözlerin demir parmaklıklar gibi
katı durumu kutsal bakışların
sana ırmakla su vermişler
gözlerim şimdi seni dinlemez
bu yüzden bakışlarında bir gerginlik
gün gelir açıklar kendini
yılan bakışların

yüreğim ateş tutmuş cehennemdir
her şeye karşı duran sevdan
savrulan saçların
ve bitmek bilmeyen güzelliğin
ben nasıl bir bedenin esiri olmuşum
merak etme sen
kaldırsam başımı gözüne çarpar
birbirine değince okuduğumuzu anlardık
bir uğultuydu yaşamak
herkesin okuypta anlayamadığı bir romandaydık
neden gözlerimizi yumuyoruz
bu güzelliklere
ayıplardan arınamıyor insanlar
yüreklerde acımasızlığın dehşeti
canımın tüm katmanlarını çatlattı
karanlık çöktü üstüme
bir daha başımı kaldıramadım