Kanıt... Şiiri - Zekai Sirkeci

Gözleri aralandığında,
Göl yoktu yerinde,
Ve kayıptı tekne,
Küreklerini de yanına alarak...
Uzakta,yaşlı bir dilenci çöpe atılmış,
Şişelerde gözleri...
Meyhane dışına taşan,
Naralardan,
İçine saklanırdı,bütün aşktan korkanlar...
Kayıp şarkılar,unutulmuş şiirlerden geriye,
Tükenmiş kumsaatlerinde,
Feci yalnızlıklar,
Tutsak kaldı...
Uzakta bir çingene usulca,
Demleniyordu...
Kapalı kapılar ardında,
Dağılmış saçları bir gencin,
İçindeki sessiz filmleri,
Hayal edip,
Ellerindeki çocuklar,
Annesiz kalıyordu...
Bütün yeminler sanki,
Bakire kesiliyordu...
Aşka dayanmış merdivende
Buluşurken,
Teninde unuttuğu bir şeyler olmalıydı...
Tırnaklarının altında,
Ona ait bir kanıt mesela...
Kanındaki alkole,
Çoktan yenilmiş bir gencin...