Kanışında Çöl Kurur Şiiri - Ozan Efe

diline dolanırdı sözcükleriyle birlik
yavan ağızlarına dökülen akar suyu
yılan kıvraklığınla durur esen yeline
kuyu derinliğine soğukluğunu göster

bedenin kıvranışı zilleri titreşimken
bir başkaca zamana çağırıyorsa seni
güreşimken tuş olur dağın devrilince
arınırsın belki zor sıyrılır gurur kibir

çaltılık içindesin yılanı koynundadır
beton evlerden ırak asfaltı kürüyeni
güler oynar gidişin tabanında altılık
çürüyeni görünce bağ arasında çıkıp

mavileri yutunca karabulutlar ağlar
yeni yalan ürettin çenesi düşüğünden
dağlar ciğer bağın göğsünde acılıdır
yalanına gerçeği söyler mi bilmeyeni

utanmazın biridir dilinden öte tutun
değer değmez ufalır yerine yanışında
yanında uğranılır vefasızla onmazın
kanışında çöl kurur ozan efem sesine

180612denizligülceçaprazlama

180612denizli