Kanın Yolculuğu Şiiri - Ahmet Emer

Kan buharlaştı,
Cinayet yok oldu.
Uçtu,uçtu,
bir perdeye yapıştı.
Orada tekrar oluştu;
beyaz perde kana büründü.

Cinayeti gören olmadı.
Bekleniyordu zaten!
Kan tekrar uçtu,
vardı bir balıkçıya;
balıkçı biraz huysuz,
bayram yerine çevirmiş ortalığı! .
Kandan korkmuş,
içindeki kandan korkmuş!

Kan küsmemiş yine uçmuş.
Konmuş bir güle,
gül kırılmış.
Üzülmüş bu sefer kan.
Uçmuş, uçmuş,
bir vapura yanaşmış;
Kaptana bir görünmüş, bir yok olmuş.

Bir oraya gitmiş,
bir buraya.
Kimse istememiş kanı.
Tiksinmiş.
Kan geri dönmüş olaya,
cinayet yerine.
Ölünün içine geri dönmüş.