Kanımın İhaneti... Şiiri - Selman Urluca

Gün güneşle olan randevusunu bitirmek üzereydi
Hafif kızıllık vardı gökyüzünde
Baktıkça gözlerim kızarıyordu
Damarlarımda bir ayaklanma
Kanlarım terk mi edecek damarlarımı
Tıpkı güneşin ayrılırken kızıllığa bürüdüğü gibi semayı
Öyle kızıllığa mı bürüyeceksiniz beni
Al yuvarlarım yuvarlanacak mı yani parmaklarımdan
Ya ak yuvarlar alnımın akını kırmızıya mı boyayacak
Peki ya bedenimle anlaşamamasının sebebi ne olabilir
Kavga birlikteliğin tadı tuzuydu hani
Neye kızdılar kime kızdılar
Neden kara gözlerimden sızdılar
Yani bu gördüğüm son güneş mi olacak
Bir daha aydınlanmayacak mı yeryüzü
Yer yüzü ışıldayacak da eksik mi kalacak bir yüzü
Gitme desem kalır mısınız benimle
Yıllardır birlikteydik biz
Neden terk ediyorsunuz
Hangi gidiş olabilir ki sebepsiz
Güneş, nereye gidiyorsun
O dağın arkasına saklanma
Hadi çık oradan
Korkutma beni
Bilirsin ki karanlıktan korkarım
Hiç umurunda bile değil, değil mi
Korkuyorum diyorum sana
Zaman durmuş sanki
Yelkovan neden durdun
Hadi sen zaten yavaş dönüyorsun da akrep
Saniyeler niye geçmek bilmiyor
Bilmiyor mu ki zaman ilerlemekte

Kanımı tutamıyorum artık
Haykırıyorlar gibi içimde
ARTIK SENDEN BIKTIK
Aman Allahım bu kadar çekilmez biri miyim
Katlanılması zor mu bana
E hadi gidin artık
Durmayın
Bende istemiyorum sizin gibi nankörleri
Madem onca sene beraberdik
Acı tatlı günlerimiz geçti
Sizden son bir isteğim olacak
Kan lekesi çıkmaz derler
Kulaklarımdan süzülürken
Mavi kareli gömleğime
Sondan bir önce ki sözü adın oldu
Seni çok sevdi,
Gözlerinin son bakışında yüzünü gördü
Yumruklarını sıkmadı ellerin acımasın diye
Seni seviyorum dedi
Tatlı bir tebessümle acısız öldü… diye yazar mısınız?