Kanımca İnsanca Şiiri - Mustafa Nuri İnanç

Sevmenin, aşkın meftunuyum
Benim bildiğim,aşk için ölünürdü
Öğrendiğim
Yaşama sevinci mi vuruyor insanları ne
Tetiği çeken kim,birileri ya da ne

Yaşatmak şevkini denemek yerine
Hayatın apansız bir yerinde

Ne varsa hafızanda
Bir kor gibi düşer yüreğine
Bütün yaşamın toplanır,beyaz çiçeklerle
Ve sonsuzun ucunu görürsün
Oraya aitsin diyen meleklerle

Herşey düşe kalka
Düz çizgiler kırılmadıkça
Doğrulmaz doğru,eğriler yalansa
Bir bakarsın bahar,kışın üstünde
Onunda üstünde yaz
Hazan gelir, neye yararsa
Hüzünde lazım insana

Aklın almıyorsa
Toprak, su ve yıldız
Yağmur yağdırmıyorsa gök
Kararmamışsa hava
Gözlerin gün körü
Gönlünde devrilmiş ağaçlar varsa
Aydınlık neye yarar
Geceler kararmadıkca

Sevmiyorsan
VE dahi doğmuyorsan
Ölmek neye yarar, kanımca insanca