Kanımca Şiiri - Ferhat Nehir

Ölümü ister her uzvum anlamsız haykırışlarla
Kayıp giden ellerin değil ki hayatım kanımca
Aksa gözlerimden kan umurumda olmaz güler hayasızca
Bu ruh halini ne betimler hangi lisane uyar akılca

Sukuta ermek bilmez kalp atar ardı ardına
Bir sussa! bir kesse atmayı biter bütün acılar kanımca
Çare değil bilirim durmaz girsem bile mezara
Siner sensizlik göğsüme ve gömülür yeniden karanlığa

Hesabım ağır bilirim yetmez uzansam kanla boylu boyuna
Dinmek bilmez gece gündüz kanar yaralar ardına
Bir dur dinle desem bir fayda vermez bilirim kanımca
Bu bir deli isteği belki,oyun; cellada can ısmarlamaca

Kalemden kan damlar yeter yüklenme hayrına
Bir gün bir gün derken unutmaz iz kaldı bak kayada
Rüzgar değilsin ki gelip esesin hoyratça
Essen bile parçalarsın sen bu kayayı kanımca

Su olmak ister yürek şimdi akıp saklansın kuytuda
Bilmez orda da var derin karanlık uzunca
Ölçmeye kalkar içim mi derin der sen mi derin salakça
Bin okyanus alır içim yokluğunun karanlığında
Bu kalp bu gece dursun bu sefer ağır geldi kanımca