Kanım Tutuştu! Şiiri - Filiz Kocabıyık

07/08/2009

KANIM TUTUŞTU

Adabu hayatın gizemi sardı beni,
Sessiz haykırışlarım kanımı tutuşturdu!
Bir damla su bende kevser suyuydu
Aldanışım bedenle ruhta, mahşer günü,
Kantar almadı duyularımı kanım tutuştu!

Ey kırk kere yazdırır da, bir kez okumaz yar!
Okuttuğun sayfaları, yırtıp atıyor musun?
Ey görülene kadar yar, görülünce de ağyar…
Gönülleri tutuşturup, sonra kaçıyor musun?

Dün bu gün kalmadı amel defterinde,
Sıratta sınav oldu sabrım, kabına sığamadı,
Sevgi heceleri lal kaldı, dil biçare cümlelere,
Bir gece düşer, vuslata ruh ile beden alemde,
Geceler kasırgada, esme bile sana değmedi
Kanım tutuştu,

Ey Züleyha’nın sinesi, yazılmamış kitabım!
Ey okunmayan harflerin, bilinmez elifbası…
“Ben” dersinle başlamıştım; “Bab-ı Sen”de çakıldım.
Böyle bir harf görmemiştim; ne zormuş okuması!

Şiirler hicret ettide içime anlamadın, ne zormuş anlatması,
Ay ışığını gamzesi oyar içimi kelamım yine sen yazdı
Sır tutan hücrelerim arşa kapı çaldı,
Sen yine bihaberdar, buralı olmaz,
Duymaz görmezsin beni,
Kanım tutuştu,

Her vakit Mecnunlar yakan, yanmak nedir bilmeyen!
Kalbindeki kuyularda, bahtiyar mıdır hissin?
Her cümlemde yazılıp, her yerde dillenmeyen!
Ateşe dostluğun yok da, yakmayı nasıl bildin?

Bir anlıkmış yaşam, bir anı yaşamakmış ömür,
Ömrümde bir an sen bitmedin
Kanım tutuştu...

FİLİZ KOCABIYIK