Gönlünün yel değirmeniyle susamış sularımın suskusu öğütsün özlemleri.
Yıldızlar üşürken gözbebeklerinin ışıltılarında sensizliğin mağarasına açılan geliş pınarları paklıyor yaralarımı.
Kalışlarla dertleş sızı yüreklim. Zamansızlığın aşırı avuntuların arasına bir gün gelmeleri salıncak eyle. Sallansın yalnızlığımız gökyüzünde.Bir ayağın gözyaşı bulutunda, bir ayağın huzur bulutuna değsin.
Yokluğumun kırık kapısı açık,belki bir gün düşersin yaryüzüme. Aynı dualarıma devam edeceğim. Yüreğindeki kırılışların kırkayağı elbet bir gün her acıma ayak uzatmayı bırakacak.Sen hep gitmelerin kırkayağı olarak kırılış mesnevisi okumayacaksın.
Göğsündeki merhamet meşalesi tekrar yanınca kavi merhabalar dökülecek dilinden. Yeniden yakacaksın buhranlar yaşayan, sensizlikle bütün olgunlaşma seviyelerini aşan bir gönün eri olarak eteklerine tutunacağım.
İlim ve sevgiyle demlenmiş bir sevgi badesi sunan saki olacaksın sakin denizlerime.Geçmişimin temizlenmiş, kendini bulmuş tutku defterini bıraktım masana.Sevginle yeşermiş, tutkunla çiçek olan gelişlerimin gövdesinden geleceğimize meyceler derledim şair bağrımda.
Senin vuslat dallarını büyüttüm vislina kuşlarına.Kabullerin ak kâğıtlarına, seni yazdım gözü kapalı,gönlü açık,aşk aşısı yeni yapılmış mecnun köklerimden. Hiç aşk yaşamamış bütün insanlarla anket yaptım -Aşkı yaşayamamak nedir?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta