Kanıksadık Malesef Şiiri - Mecit Aktürk

Bakmayın taltif-i Hakk "şerefli" payemize
Ne layık olabildik, ne de verene sadık
Ta Adem'den bu deme uzun hikâyemize
Kahredici kıssalar katmayı kanıksadık

Hâlimiz lastik gibi; ne yana çekersen çek
Mayamızdaki hasar değişmeyen bir gerçek
Bal etme telaşıyla koşarken mahir böcek
Gafletin kucağında yatmayı kanıksadık

Paramparça olalı "ar u namus şişe"miz
Ne dava azmi kalmış, ne ahlak endişemiz
Mazlumlar kan kusarken pik yapıyor neşemiz
Zilletin çamuruna batmayı kanıksadık

Kör şeytan ilâh olmuş, nefisler ona kanki
Gidişat hayli vahim; kolay değişmez, çünki;
Helale el uzatmak günahmış gibi sanki
Her öğünde haramdan tatmayı kanıksadık

Kibir kokan ağızlar dar gelince yalana
Hapsedilmiş doğrular daracık bir alana
Farklı ten rengi, ırkı, hatta fikri olana
Kaşımızı devirip çatmayı kanıksadık

Sevgi ve aşk içinken her gönül arazisi
Öfkeyle nefret olmuş kalplerin marazisi...
Hüküm beklerken asrın adalet terazisi
Güçlünün tarafını tutmayı kanıksadık

Karanlıkta kaldıkça zulümler, cinayetler
Ne musibet azalır ne belâ ne lanetler
Kutsal Nazm-ı Celil'de aşikârken ayetler
Cehaleti din diye satmayı kanıksadık

Fazla söze ne hacet; manzaramız hayli net
Ahvalimiz perişan, hâlimiz hâl-i cinnet
Her derde çare varken -korkarım ki-  ey millet!
Bir tek Hakk'a şikâyet etmeyi kanıksadık.