Kanı Yerde Kalmaz Umutlarının

Kanı yerde kalmaz umutlarının
Hangi darağacında, hangi puştun gözlerinde verdiyse son nefesini
Orada dirilir nefretin...
Ve bir yangındır kibritler boyunca tutuşan dizlerinde
Harlandıkça canlanır
Canlandıkça kana bürünür nefesin...
Toprak kokmayan yağmurlu sabahların vardır artık...
Olmadık anda bir ilmik daha geçer boğazına...
Susar kalırsın büyüyen gözbebeklerinde...
Attığın her adım 50 yıl geriye atarken seni
Namlu ağzında bulursun biranda kendini...
Ya da bir darağacında nefsini...
Körelen düşüncelerin yoktur belki ama
Savunduklarındır seni getiren buralara.
Hadi şimdi sus susabiliyorsan
Varsa oluk durma çağla.
Her yolun sonu Paris değil artık
Sende eski sen değilsin zaten.
Adımların arasındaki mesafe daralıyor.
Omuzların iniyor
Göğüs kafesin fırlıyor sırtından.
Ciğerin ağzından
Ve yüreğin göğsünden…
Derin bir soluk al ve bak aynaya...
Sen değilsin artık oradaki kesik ten...