Dün akşam düştü mevsimin ilk gözyaşları.
Kaderime bir bıçak saplayıp,
kesip atamazsam bu kangren sevdayı,
bir başka bahara yeşertemem kırık dallarımı.
Bir cümlenle tekrar ayağa kaldırabilecekken,
bu umarsız hastayı,
Sessizliğinle tabutumun üstüne seriyorsun,
kara toprağı.
Ama istediğin gerçekten buysa,
sözlerinle kaz mezarımı.
Seve seve kendim çekerim üzerime,
başucuma yığdığın kara yorganı.
Kayıt Tarihi : 2.12.2003 09:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!