Kangren Kanatlarım Şiiri - Safiye Çakır

bir mendilin ucunda öldürürken zamanı
her kadın kendi için büyütür aşka yasaklanan kelimeleri

dudağındaki elvedanın yüreğime düştüğünden beri
yokluğun kılavuzluk eder rüyalarıma
unuttum
bu kaçıncı şiir
bu kaçıncı seni dileyişim

düşe kalka düştük acısı çokça yakan bir geceye
soğuk bir mevsimden geçerken düşlerim
unut dedi sabahın ilk ışıkları unut
unut ki!
güneş sokaklara sürüklesin aklında kalanları
unutmak isteyen kim ki dedi yüreğim
söylesene?
ateşe vermeden unutulur mu hayaller
inadına çakılır insanın beyine
gidenin ardı sıra ezber ettiğin geceler
acıtmak istercesine, kendini eklersin anıların üstüne
göz kapaklarından şehirler düşer kapı arkalarında inilti
neden?

yoksa avuçlarım mı küçük geldi dualarımızın büyüklüğüne

düşlerim gün eksiği
yarımlığım sen
üveyliğimi vura vura yüzüme tanrı mıdır? koynundan atan bizi
bir damla gözyaşında biriktirdim seni
kırgın kırgın indirdim yanaklarıma
tüm düşleri bir notaya nakşetmek

senin marifetindi tek cümlede aşktan gitmek

parmağımda senden kalan bir izde delirirken kelimeler
biliyordum bu bir kaçıştı yüreğimin içinden derinlere gizlenen
kırık yüreğimin sargılarını
titreyerek çözerken bir kadeh şarap

bir pınar olsaydın içimden alıp götürseydin seni

şehir çöplüğünde açlıktan ölen düşlere
tek şahidimdi gölgeler
rüzgar yine öfkeli koparırken annesinin ellerinden toprağı
iner dem dem şarkısı kulaklarıma
çoğul hasretim düşerken tekil yalnızlığıma
eylül dil verir şiirlerin tanrısına
yine kalemimden düşüyorsun satırlara
tatsız tuzsuz geliyor yazdıklarım

bil suskum utancımdan değil sevgilim
bir çığlık koparsam susturamazlar ki bendeki seni
helal et düşlerimi helal et rüyalarımda sana aşk diye sarılışımı
helal etki kalemime takılıp kalmasın şiirlerim

inerken denizin ayakları kızıl sabahın koynuna
masallarım eksik alıp gittin yarım yamalak düşlerim
özlemler sürüyorum bileklerime
sigaram son nefesini verirken kül tablasında
gözyaşım vefasızlık eder yuvarlanır yanaklarıma

dilim döndüğünce anarım seni
biliyorum silkeledin yüreğinden beni
yine de isyan ediyor yokluğuna
dilim sancılı ne olur sus deme bana dinlemiyor kalbim
seni anlatırken sabah serçelerine

anladım yıldızsız bir gecede dilek tutulmazmış sevgili

soluğuma takılırken jilet kesiği bir isim
bir isim takılır aşkın boğazına

artık herhangi bir sayfada yazım hatası gibi düşeceğim satırlara

halen kırgın yüreğimin sana koşan adımları
cesaretsiz hıçkırığım
karışırken şarabın tadı ekşimiş dudaklarıma

seni sayıklıyorum yine hissediyor musun
seni ellerimdeki güz yangını anla hissederim
dün akşam düştüğün aşkın acısını
besmeleye hasret haykırışlarım
yaktık yıktık kül ettik
farkındayım eskisi gibi değil hiçbir şey haddimi aştım yine
bilirim artık bir yara izi bile değilim yüreğinde
ölmüş dünlerim, doğmayı unutmuş yarımlarım yine de sızlatır içimi
ben düş/süz bir akşamın kasığında kısır
ellerim umut yangınlarına çıra
şehirler yıkık naralar yuvarlanırken sokaklara
ben vaz geçmedim kovuldum
ardına bakmadan gidenin ardından içim ağrıyor hala
gözlerimden inen yaşlara inat
g-el gibi seslendim sana

g-el gibi git dedim g-el gibi git