Kangren Şiiri - İdil Demir

Kol kırılır yen içinde kalır
Ve ötelenir hayat
Neden?

Film karesiydi mutluluk
Tanımlanamayan zamanların hatırası
Film grenlerime kan girdi
Kangrenim
Neden?

Nedenlerimi migren tuttu
Hayallerimi bilmem kaç kişi?
Sorgularıma Alzheimer teşhisi koydum
Rüyalarımı ocakta unuttuğundan beri

Ben artık hayatın resesif geni değilim
Kaldı ki sizin olayım!
Bir gün kişiliksiz gülmeye de, ağlamaya da son vereceğim
Adamakıllı sevdalarımı yaşayabildiğim vakit

En iyisi mi siz,
Sizdeki kafa kağıdımı kesin
Hayat boşansın damarlarıma
İçimde çırpınan iki kanadım var benim
Duramam…
Neredeyse mutluluğun film karesi,
Artık oraya gidiyorum ben

Ocak 2009, İzmir