Sen kangren olmuş bir parçamsın,
Kesip atamadığım, kurtulamadığım.
Kesip atmak istedikçe,
Daha çok bağlanıyor,
Daha çok bu yara ile,
Yaşamayı öğreniyorum.
Biliyorum gün gelecek,
Ya ben seni kesip atacağım,
Ya sen beni bırakıp gideceksin,
Ve öye kurtulacağız,
Ama izlerimizi ömür boyu üzerimizde taşıyacağız...
Belki de ben yine kangrenim bende kalsaydı diyeceğim,
Belki sen kangrenli olarak her tarafınısarsaydım diyeceksin,
Ama ne dersek diyelim,
Sonunda hep ahhhh keşke diyeceğiz.
(31.08.2010/ 23:26)
Güldoğan AydilekKayıt Tarihi : 26.8.2010 12:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Güldoğan Aydilek](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/08/26/kangren-10.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!