Kangal Şiiri - Yaşar Cerit

Koyunların içinde yatar birisi,
Yüz metre ilerde,
Uzakta durur ötekisi…
Dağda yükseklerde,
Ola ki kurtlar sürüye dalarsa,
Biri aşağıdan diğeri yukardan,
Kurtları iki guruba bölerler,
Taktikleri teker teker,
Şiddetli omuz indirirler…

Hiç iyi olmaz kangalın vurduğu döşler,
İkiye yüz alan genişler,
Tırısa kaçar o döşleri yiyenler,
Kaçamayanlarsa yerde debelenirler…
Bunlar benim gördüklerim,
Daha çok var söylemediklerim…
Kangallar atlardan sonra,
Dünyanın en asil hayvanları,
Hindistan kökenlidir bu köpekler…

Bir fi tarihinde,
Raca Hint Prensleri,
Fillerin üstünde Anadolu’ya gelirler,
Sivas Kangal yöresinde aslan avına çıkıp,
Avlarının peşine düşerler,
Getirdikleri bu köpeklerden ikisi,
Geriye hiç dönmezler…

Bir rivayete göre bu unutulanlar,
Biri dişi diğeri erkekmiş,
Bir çift asil köpekmiş,
Bu asillerin nesilleri,
Yüz yıllarca o dağlarda avlanarak çoğalmışlar,
Adını Sivas Kangaldan almışlar…

Hindistan’ın bu asilleri,
Yedi düvele nam salmışlar,
Yine asillerin döş enikleri,
O döşlerde büyüttükleri,
Bugün ki Türkiye’min Kangal köpekleri.