Kandırmaz Şiiri - Haşim Kalender

Bülbül kan ağlıyor, gül susuz kalmış.
Göz yaşım sel olmuş, gülü kandırmaz.
Unutmamış nazlım bir haber salmış.
Ağlayıp ah etmek, yılı kandırmaz.

Hasret olmuş gönlüm, bayıra, kıra.
Onu resmederek, baktım her yere.
Gitmek nasip olmaz, uzaktır yare.
Gel etmek beyhude, yolu kandırmaz.

Kar ilaç dediler nar oldu bana.
Sevdam kora döndü bak yana, yana.
Bunca dert altına girmiş insana.
Nasihat kar etmez, kulu kandırmaz.

Uzadı hasretlik, yakar içimi.
Kederler akladı, siyah saçımı.
Söner belki görsem bir su içimi.
Doğruyu düşünmek, dili kandırmaz.

Kalender tutsaktır dar bir kafeste.
Beklerim gelir mi, kulağım seste.
Eğer yetişirse, en son nefeste.
Biçare feryadın, Salı kandırmaz.