Kandırma Kendini Şiiri - Ayşe Gönül

Sen......
İnsanların gözlerinin içine baka baka
Söylediğin yalanlarına bile inanmayıp
Onları kandırdığını mı sanırsın
Oysa bilmez misin ki
Eskiden dost dediklerin her şeyin farkında.
Ve....
Hep hareketlerini tenkit edip
Sana yol göstermekte.....

Nedir bu çabaların
Nereye gitmektir davranışların
Düşün bir kere....
Adrenalin yaşarken seven gönüller uzaklaşmıştır...
Bak bir kere çevrene.
Nerde o sevdiklerin
Veya seven gönüller...
İnsanlar sakız diye çiğnemektedir seni
Seninle gelen hareketlerini.
Gözler üzerine çevrilip
Bakışlar kinayelidir artık.
Hani derler ya...
Hala pis pis gülebiliyor
Ve insanlara yaklaşabiliyor
Bu mudur onur,gurur
Bu mudur asillik....
Hiç bir şey yoksa
Nedir bu savunmaların
Ve hala duymazsın konuşan dilleri
Ve hala görmezsin nefret dolu bakışları
Adımlar sürükler seni bir bir çamurlu yollara
Düşersin hiç ummadığın anda kör kuyuya
Yalvarmak nafile kimse duymaz sesini
Duyanlar da bilesin kapatır kulaklarını...

Son pişmanlık fayda etmez
Çevrenin güvenini kazanmaya
Ve bir bakarsın ki
Köşende başın iki elin arasında
Düşünceler çıkmaz da
Gönlüne su serpecek
Bir damla su bulamazsın
Sana güneşi gösterecek
Bir pencere arasın fellik fellik
Sadece iç dünyanla
Baş başa kalırsın
Saygısız,sevgisiz tek başına
Onursuz,gurursuz ve kişilik sizce.....

Ayşe Gönül
09.03.2014 19:54