Kandırma kader Şiiri - İbrahim Özdemir 2

KANDIRMA KADER

N e kader oldu ayrılık,
yok unutmanın kolaylığı,
unutulurmu sıcacık eller,
kurşun dehşetinde gözler,
saklı kalan göz yaşları,
ağlamalı kaç sensiz,
kederim degildik,
yalnızlığıma kenetlenmeyen,
tüm yalanlara sar mendili,
mutluluğun engeli,
vur prangaların bilmezliğini
yalnız paylaşılamayan acılar,
olmuyor sabahta gün ışımıyor,
görülmeyen bir türlü bahar,
dört mevsimden,
tek güneşe yakarış,
uzadıkça uzayan soğuk geceler,
belli olmayan ne açlığa ne tokluğa,
büyüdükçe büyüyen alevler,
en kolay dediğin yokluluğun,
yangınlarla dolu,
koca aşk serüvenimin kayboluşu,
bu ne biçim,
kandırmalı kader.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR