Ey aşk!
Niçin beni böyle oradan oraya savuruyorsun
Uykumu zehir ediyorsun
Yalnız gecelere uyandırıyorsun
Bilmediğim yollarda perişanım
İnsanlar halime gülüyor
Ulaşmıyor kimseye bi figanım
Kalbimi aklım bürüyor
Yetiş bana ey aşk!
İmdadıma koş yetiştir can gülümü
Vesvese sardı, her yanımı şeytanlar bürüdü
Zikrim bitti, fikrim dahi çürüdü
Gaflet uykusunun tadı hoş geldi
Körlük damarlarıma yürüdü
Öğret bana ey aşk!
Bu nankör neden anlamıyor?
Ölmek için doğanlar, sevmek için ölenler
Kalbimdeki bu aşk niçin kaynamıyor?
Taştan yapılsa çatlar, ateş olsa parlar
Zelzeleler oldu vicdan taşlarım yerinden oynamıyor!
Acı bana ey aşk!
Bir fani istedim, bin kere can verdim
Yaratanın huzurunda yalvardım
Ağlayarak kapına geldim
Vicdanımda gam, kalbimde matem
Ne desem hadsizlik
Rabbimin merhametinden başkasını dilemem
Kandırma beni ey aşk!
Her geleni nice eşyayla oyaladın
Kızlara dünyayı, erkelere kızları boyaladın
Zaman geçti, ders almadı kimse
Hüküm verdi kim güce hakimse
Yalan söyledi diller
Haram işledi gönüller
Putlaştın giderek
Sen de fanisin, bana Baki gerek
Bari beni kandırma ey aşk!
Hikmet Arif Tar
Kayıt Tarihi : 17.2.2023 03:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hikmet Arif Tar](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/02/17/kandirma-beni-ey-ask.jpg)
Hayırlı, meşru, fıtri, makul ve baki muhabbetler dilerim.
TÜM YORUMLAR (1)