Kandırma Şiiri - Mustafa Tonbul

Bir akşam oturdum hayal kurarken
Gözümün önünden geldinde geçtin
Başını kaldırıp bakmadın bana
Anladım ki soysuz birini seçtin

Çok özledim seni görünmen bana
Senin için sevda gelir bu cana
Saçlarım döküldü hep yana yana
Rüzgar gibi gelir önümden geçtin

Kandırma kız beni boşa ağlama
Zaten yaralıyım ciğer dağlama
Terk edersen beni kara balgama
Benim mezarımı elinle eştin

Kabuk bağlamıştı bu yara bende
Güvenir çare varıdı sende
Hatırına baktın dakkada günde
O eski yaramı bıçakla deştin

Mustafayım dertli dertli bakarım
Yıldızlar misali bir gün akarım
Vefasız uğruna kendim yakarım
Elinde tırpanla geçmişi biçtin