Kandırır Beni Şiiri - Mehdi Ersoy

Güvenmek insanın fıtratında var,
Uyurken rüyalar kandırır beni.
Benliğin izleri suratında var,
Yaşarken insanlar kandırır beni.

Şirazeyi bozdu insanın soyu,
Aniden bakarsın değişir huyu,
Arkanı dönmeden kazarlar kuyu,
Düşerken insanlar kandırır beni.

Hile, fesat olmuş insanın yurdu,
Kalpleri kemirir insanın kurdu,
Çakaldan, tilkiden kurmuşlar ordu,
Şaşarken insanlar kandırır beni.

Kemali, edebi sorar erenler,
Dostluğu aradım yok mu görenler?
Nicesini gördüm ruhsuz törenler,
Ararken insanlar kandırır beni.

Tabipten isterim derdime çare,
Gönlümü açarım sadık bir yâre,
Hicranım ulaşmaz gayri ağyare,
Susarken insanlar kandırır beni.