Kandırılan Şiiri - Engin Köykolu

Güneyden doğdu sanarsın güneşi
Garip gelir kuşların ötüşleri
Akreple yelkovan şaşırır yönünü
Gökyüzü mavi değildir artık
Her şey değişir doğru bildiğin her şey
Göz yanılması değil gönül yanılmasıdır
Bir sihirbaz gibi kandırır amacına ulaşır
Çok geç anlarsın kandırıldığını
Hayranlıkla bakarsın önce büyülenmiş gibi
Sonra dank eder kafana
Kendi kendine kızarsın nasıl geldim bu oyuna
En zayıf yerinden pençeler
Acıtmaya değil öldürmeye kasteder
Öyle bir saldırır ki
Şaşarsın bu muydu dersin
Her gün okşadığım kedi
Bir ışık parlar sicim gibi keskin
Beyazlar karaya doğrular yanlışa
Dünya tersine çevrilir
Sallanırsın olduğun yerde bir sağa bir sola Zifiri karanlık bir yolun başında
Yaprak kımıldamıyorken fırtına çıkıyorsa
Havada bulut yokken şimşekler çakıyorsa
Yaz gününde lapa lapa kar yağıyorsa
Hikmetten değil nefretten bilinir
Verilen emekler yakılıp yıkıldıysa
Menfaat uğruna vicdana dokunduysa
Merhameti nankörlükle yanıtladıysa
Sitemi bile haketmeyen biridir
Yarına çıkacak dermanın olmasada
Günün güneşin suyun ateşin anlamı kalmasada
Ümitsiz yürünmez hayat yolunda
Bir gün gelir hakkını alır canı yandırılan
Yüksek tecrübeye mazhar olur
Kandırılan