Kandırdın Gurbet Şiiri - Halil Manuş

Hasret koydun gurbet beni soyuma
Allanıp pullanıp kandırdın beni
Göndermedin düğünüme toy'uma
Köz düşürüp gönlüme yandırdın beni.

Kurtulan var mı sevda ateşinden?
Ayırırsın sevenleri eşinden
Bir lokmacık ekmeğimin peşinden
Diyarı gurbete saldırdın beni.

Çektin hep Mecnun'u çeken çöl gibi
Eritip tükettin ince tül gibi
Susuz kalmış saksıda ki gül gibi
Döndürüp gazele soldurdun beni.

Kurtulmak istedim senden kaç kere
Çırpındıkça düştüm her defa yere
Kazan sende, kepçe sende ha bire;
Boşaltıp boşaltıp doldurdun beni.

Birbirine karıştı haftam, ayım
Hasretlikten yana düştü her payım
Daha erken; şunları da yapayım
Dedirtip, sonunda öldürdün beni.