Kandırdım Şiiri - Ahmet Murat Irmak

Yalanmış sana dediğim elvedalar,
Anladım hep ıssız geceler ağlayarak.
Kaldır başını bak kuşlar nasıl uçarlar,
Kandırdım, gözlerimin içine bak.

Kan ama olur mu bana hep sen?
Ben kimselere böyle yapmam, yapamam.
Bir tek sensin, sensin bana istisna zaten,
Ben hayatımı sensizlikle tıkayamam!

Çünkü bu ıssız nehir hep seninle akar,
Çünkü bu kalp atar hep seninle.
Ay göğe çıkar, aşıklar aşkla bakar,
Çünkü aya bakınca olursun sevdiğinle.

Ay yüzlüm, yabani gül bakışlım,
Teşbihlerle seni anlatmak çok zor.
Elleri pamuk gibi, ince nakışlım,
Görüyorsun ya şiirlerim bir sen olmuyor.

Tut ellerimden ya da bırak tutma,
Ama şurada yamacımda kal sessizce.
Bana söylediklerini sakın unutma,
Yoksa gidişim uzaklara olur nefessizce.

Çünkü sensin benim her kimsem,
Kimsesizim yani ben gökler kadar.
Yıldızlarla sanarım göğü görsem,
Ancak yıldızlar göğe hiç bakmazlar.

O yüzden bak bana, tam gözlerime.
Hangi aşık sana böyle deli bakar?
Bulamazsın bir aşık beden yerime,
Buldukların da hep içini yakar.

Tekrar söylüyorum yalanmış elvedalar,
Anladım tekrar, bu ıssız şiiri yazarak.
Kaldır başını bak kuşlar nasıl uçarlar,
Kandırdım, gözlerimin içine bak.