Gün görmedi, zevk tatmadı, şu kara kör talihim
Yaşadım mı sandım sanki, kendimi mi kandırdım
Attım düşeş, gördüm şeş, şaştı bu kör talihim
Şu ömrümü heba ettim, hep kendimi kandırdım.
Bitmedi ki eziyetler, gün üstüne gün geldi
Sanki bir bendim ezilen, acılar artık seldi
Umut ektim yüreğime, gördüm resimde kaldı
Şu ömrümü heba ettim, hep kendimi yandırdım.
Sevgiye attım okumu, sevgiyi bulamadım
Kurak olan bir tarlaydım, su dedim salamadım
Yalan dolana bürüyüp, karayı çalamadım
Şu ömrümü heba ettim, hep kendimi kandırdım.
Nurdane Diken.
07.08.009-00.45- K.köy-İst.
Kayıt Tarihi : 13.4.2010 17:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Okuyor olmadığımı da nereden çıkardınız.
Saygı öncelikli sevgiler.
TÜM YORUMLAR (2)