Ey dünya aldandım sana ben böyle
Bir eski çul ile kandırdın beni
Bir de aşk ateşi koydun gönlüme
Bir güzel kul ile kandırdın beni
Bitmez hiçbir derdim, envai türden
Düzenin çok bozuk işlemez kirden
Bir ceketim var ki yırtık kırk yerden
Bir ince tül ile kandırdın beni
Kimine yarensin döndürdün köşe
Kimi düşman ettin kardeş kardeşe
Kimi muhtaç iken bir kaşık aşa
Bir parmak bal ile kandırdın beni
Gâhi aç dolaştım gâh buldum yedim
El açtım Mevla’ya çok şükür dedim
Muradım yok sana, gitmek istedim
Bir tatlı dil ile kandırdın beni
Elazığ / 10. 04. 2016
Kayıt Tarihi : 30.1.2023 08:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Vedat Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/01/30/kandirdi-beni-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!