Kandıralı Mustafa Şiiri - Şevket Coşkun

Komutan “Dur” dedi bölüğüne
Bölük durdu
Ama Mustafa durmadı
Yürüdü uygun adımlarla
Kandıra’ lı Mustafa
Bölük komutanın komutunu dinliyordu
Mustafa’ nın hayalinde anası
Komutan gür sesiyle bağırıyor:
“Neden durmuyorsun Mustafa? ”
Mustafa’nın hayali bölünüyor
Komutanın heybetli duruşuna bakarak
Titreyerek verdi cevabını:
“Siz bölüğe dur dediniz komutanım
Kandıra’ lı Mustafa dur! Demediniz”
Güldü Mustafa’ya arkadaşları
Kimse Mustafa’yı anlamadı,
Bir bölük askerin içinde
Yalnız da olunabileceğini düşünmediler.
Hayal dünyasına dalmaya görsün
Yalnız yaşamaya başlıyan insan
Umutlarından duvar örer çevresine
Gözü görmez duvarın dışındakileri
Duymaz seslerini kulakları
Bağıran komutan olsa bile.
Çok uzağında olan bir arkadaşını
En yakınında
Çok yakınında olan birini
En uzağında görür gönül penceresinden.
Mustafa’ lara gülmeyin efendiler
Kapanmasın hayal dünyasına açılan pencereniz.

Şevket Coşkun
30/04/2001-İSTANBUL