Kandıralı Mustafa Şiiri - Kandıralı Mustafa

Felek sille vurdu bana,
Bitmedi, hala yastayım.
Yolum var menzilden yana,
Geri düştüm, en baştayım...

Adım, sanım, itibarım,
Sayan var ise, ben varım.
Feda olsun ölüm, dirim,
Bir tükenmez uğraştayım...

Ne elimden iş geliyor,
Ne göz görüp yol buluyor..
Alem bu sırrı biliyor,
Ben karanlıkta, boştayım...

Uğursuz bir kara gündü,
Fırtınalar koptu, dindi,
Eller bahar yaza döndü,
Ben daha kara kıştayım...

Çile bana, zulüm bana,
Artık her gün ölüm bana.
Ne verecek yolum bana?
Yolun bittiği yaştayım...

İzahı var ise buna,
Anlatayım, anlayana!
Eller sarılmış yan yana,
Ben en yalnız, en dıştayım...

İşte, böyle benim halim,
Bel büküldü, yok mecalim.
El işlemez, sustu dilim,
Görülmemiş bir işteyim...

Dokuz kıta, bir çabukta,
Koydum, pişirdim ocakta!
Sazım yok ama kucakta,
Sözü dizmede ustayım...

Başım eğik, şevkim kırık,
Bin keder saklar bu yürek.
Şimdi bana ad mı gerek;
Kandıralı Mustafa'yım...

21.02.2021