Kandilli Hüzünleri Şiiri - Duygu Yalçın

Geceler anlar halimden
Uzun ve sessiz geceler
Gündüzler boş gelir
Kandilli parkının dayanılmaz hüznüyüm ben
Karanlık bankta tek başına oturan...
Martıların mesaisi bitmiş çekilmişler köşelerine
Bağırmıyorlar çığlık çığlığa
Paylaşmıyorlar yalnızlığımı
Karşımda Rumeli Hisarı, yanımda yalnızlığım
Yalnızken bile beceremedim tek başına olmayı
İçimde hep başkası...
Uzun ve karanlık şilepler geçer önümden
Adını hiçbir zaman okuyamadığım
Sessiz ve sakin geçer giderler
Yüreğimden kaç şilep geçti sayamadım
Kaç tanesi derinlere gömüldü,
Kaç tanesi yüreğime demirlendi ?
Yalnızlığım bile sıktı beni
Kandilli parkı anlamaz oldu halimi
Artık tek başına kabul etmiyor beni
'' Mutlu ve aşkla '' gel diyor
O yüzden gitmiyorum uzun zamandan beri...

mart 2001 / ist