Kül üstünde gülün mor sessizliği konuşur geceyle.
Ve divanına feryadı yetişmeyen aşklar vardır.
Gönül bu hikayede, ay çıkagelir,
Yürek vuruşları ölülerin sananlara rağmen.
Davası bu, terkedilmiş olsada ev konuşuyor şems vakti.
Ateşin konuştuğu yok, yandığına bakma.
Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli,
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Devamını Oku
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Eğer beni bilmiyorsan, benden nasıl öğüt dinleyeceksin dedi hak.
Şems vaktinin pervanesi bıkkınlık verir uykuda olana.
Ruhu gül bahçesinden bir koku almış olana aşk olsun....
Ne güzel...Şemsvari yüreğinize, kaleminize sağlık...
Selamlar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta